Choć najpopularniejszym środkiem transportu na Sardynii jest samochód, to każdego roku tysiące przybywających z całego świata turystów przybijają do jej brzegów, by przeżyć niezapomnianą przygodę podczas wielogodzinnych pieszych wędrówek. Trekking na Sardynii to coraz popularniejsza forma spędzania wolnego czasu.

Na terenie każdego z regionów wyspy znajduje się przynajmniej kilka wartych uwagi tras trekkingowych, które zostały zróżnicowane pod względem trudności. Pośród nich znajdują się wysokie klify, wulkaniczne skały, liczne jaskinie, groty, urwiska, które pozwolą nie tylko odpocząć, ale i obcować z dziką naturą.

Najciekawsze trasy trekkingowe na Sardynii

Gennargentu – najwyższe pasmo górskie Sardynii

Park Narodowy Gennargentu od lat znany osobom, które lubią trekking. Decydując się na zdobycie masywu Gennargentu i szczytu Punta La Marmora mierzącego 1834 m. n.p.m. można nawiązać kontakt z wyjątkową przyrodą. To także szansa na styczność z kulturą i mentalnością mieszkańców obszaru Nuoro.

Szczegóły dotyczące szlaku:

Ścieżka prowadząca na szczyt została oznaczona identyfikatorem T-721. Rozpoczyna się od położonego na wysokości 1510 m. n.p.m. schroniska górskiego – S’Arena, do którego można się dostać drogą z przełęczy Tasusi. Bardziej ambitni wędrowcy z pewnością zechcą zdobyć najwyższy szczyt Sardynii czyli Punta La Marmora. Szlak wiodący na szczyt (Sentiero Italia) przecina T-721. Wysiłek podjęty przez każdego wędrowca po blisko 170 metrach przewyższenia nad Arcu Gennargentu zostanie wynagrodzony wspaniałym widokiem na okolicę i krystalicznie czystą wodę Morza Śródziemnomorskiego.

Przed wejściem na szlak należy pamiętać o zaopatrzeniu się w wodę oraz nakrycie głowy. Przyda się także olejek przeciwsłoneczny z wysokim filtrem. Wzdłuż drogi nie ma wielu miejsc, w których można skryć się przed słońcem. Kamieniste drogi tworzące podejście wymagają posiadania dobrego obuwia trekkingowego.

Trekking na Su Gorroppu

Po zdobyciu najwyższego punktu na wyspie warto zawędrować do najgłębszego w Europie kanionu Su Gorroppu, a także zobaczyć Tiscali czyli jedną z najbardziej cenionych przez archeologów prehistorycznych nuragijskich osad. Miejsce znajdziemy w wydrążonym kraterze na szczycie góry. Osoby, które pragną połączyć górski trekking z wypoczynkiem nad brzegiem morza, powinny skierować uwagę w stronę zatoki Golfo di Orosei . To właśnie w tym niezwykłym miejscu góry Gennargentu schodzą wprost do morza, tworząc niesamowity krajobraz. Najwytrwalsi będą mogli zejść do jednej z ukrytych pod stromymi klifami plaż: Cala Luna , Cala Mariolu czy Cala Goloritzè .

Z płaskowyżu Golgo na plaże Cala Goloritze

Kolejne ciekawe miejsce na trekking to Cala Goloritze. Można dotrzeć tutaj na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest przeprawa łodzią, drugim bardziej wymagającym jest trekking nad zatoką Orosei.

Cala Fuili i Cala Luna

W miejscu, w którym góry Gennargentu opadają do morza, zamykają w skałach liczne zatoki. W ten sposób powstały Cala Fuili i Cala Luna. ,,Cala’’. To po włosku „zatoka”, co w pełni oddaje wyobrażenie na temat ukształtowania terenu w tym rejonie. Wytyczony szlak można pokonać jedynie od strony wody.

Chcąc wyruszyć na wyprawę, podczas której dodatkowo można skusić się na kąpiel w morzu, warto udać się na popularny pośród miejscowej ludności deptak – Viale Bue Marino. Stamtąd nad brzeg morza prowadzi wąska ścieżka, która co kilkaset metrów opada w dół.

Co warto wiedzieć o tej trasie?

Długość trasy na trekking wynosi około 6 kilometrów. Na pierwszy rzut oka wydaje się to niewiele. Niemniej należy pamiętać, iż na trasie dochodzi do częstych zmian dotyczących nachylenia stoku. Szlak usiany ostrymi kamieniami wymaga od turysty poruszania się w butach o grubej podeszwie. Ciekawostką jest fakt, iż okolice zatok ze względu na strome kamienne ściany popularne są pośród wspinaczy dlatego wędrując pośród okazałej przyrody, warto spojrzeć w górę i zobaczyć zmagania człowieka ze skałą. Ten zapierający dech widok z pewnością pozostanie w pamięci na długie lata.

Z Cala Fuili do Cala Luna – jaki wybrać szlak?

Każdy, kto podejmie się przejścia z Cala Fuili do Cala Luna stanie przed wyborem szlaku. Dochodząc do rozstaju dróg, w którym przecinają się szlaki czerwony i zielony stajemy przed wyborem. Szlak czerwony prowadzi zboczem góry do słynnej groty Bue Marino. Można także trzymać się szczytu dzięki czemu trasa wydaje się ciekawsza szlakiem zielonym.

Osoby, które pragnąc przeżyć ekstremalną przygodę z pewnością wybiorą jedno z odbić na zielonym szlaku, które wyznacza stary powalony jałowiec. Trasa na tym odcinku jest stroma i wyczerpująca. Kluczy między drzewami i zaroślami za wszelka cenę chcąc zgubić turystę. Stawia przed piechurami olbrzymie głazy, które należy pokonać powoli się z nich ześlizgując. Niemniej jednak na osobę która wytrwa ten ogromny wysiłek, czekają niesamowite widoki na wybrzeże i ocierające się o niego wody. To w tym miejscu większość osób myśli, iż szlak się urywa. Na szczęście to tylko złudzenie. Tuż przy krawędzi zbocza znajdują się metalowe schodki, po których można zejść niemalże do poziomu morza. Przed zejściem do jaskini Blue Marino czeka jeszcze jedna niespodzianka. Metalowe schodki przechodzą w wąski chodnik, który biegnie wzdłuż stromej ściany. Ale to nie wszystko. Stawiając kolejne kroki można zauważyć, iż chodnik został zbudowany z drewnianych desek, z których część na przestrzeni lat po prostu się wykruszyła. Jedyne ubezpieczenie na tym odcinku stanowi rozpięta na całej długości chodnika lina.

Po drodze do Cala Luna można zobaczyć jaskinię Grotta Oddoana, która niestety została zniszczona przez turystów, a także Fruncu Nieddu wraz z okalającą to miejsce roślinnością stanowiącą dowód na wulkaniczne pochodzenie miejscowych skał. Ze szczytu Fruncu Nieddu można podziwiać panoramę na wyczekiwaną Cala Luna.

Tavolara

Idealnym miejscem na odbycie jednodniowej pieszej wycieczki jest niewielka wysepka położona tuż obok północnego krańca Sardynii – Tavolara. Posiada długą i bogatą historię. W XIX wieku rodzina Bertoleonich, na czele której stał Giuseppe Bertoleoni, ogłosiła się władcami wyspy. W kolejnych latach władzę na wyspie obejmowali kolejni synowie monarchów. Dziś na czele samozwańczego ,,królestwa’’ stoi Tonino Bertoleoni.

Wyspę cenią na pewno miłośnicy nurkowania. Z tego względu przybywający tutaj turyści mogą połączyć liczne pasje i rozkoszować się miejscem z dala od turystów. Co ciekawe mieszka tutaj zaledwie kilkanaście osób.

Costa Smeralda

Szmaragdowe Wybrzeże od wielu lat uważane jest za najbardziej luksusową część wyspy, a przez niektórych nawet i całych Włoch. Od lat 60. XX wieku miejsce to cieszy się popularnością pośród milionerów, celebrytów i gwiazd kina. Jednak rozwój Costa Smeralda przebiega w poszanowaniu miejscowej kultury i tradycji. Dzięki temu do dziś zachowało swój niepowtarzalny klimat. Trekking wzdłuż Szmaragdowego Wybrzeża powinien obejmować miejscowe miasteczka i plaże. Porto Cervo uznawane za wizytówkę Costa Smeralda wprost zadziwia przepychem. Miejscowa przystań po brzegi wypełniona jest luksusowymi jachtami, które każdego dnia wypływają w morze ciesząc właścicieli jedynym w swoim rodzaju widokiem. W miejscowości znajduje się przepiękny kościół Stella Maris.

Oprócz tego na Costa Smeralda warto odwiedzić także te miasta.

Poltu Quatu

Miasteczko istnieje od 1987 roku. Jego nazwa oznacza ukryty port i wywodzi się z języka Sardu. W jaki sposób powstało to piękne miejsce? Otóż w latach 70. XX wieku dwoje zakochanych pływając pośród błękitnych wód morza odkryło naturalny fiord, pod który kilka lat później położono kamień węgielny i wzniesiono oryginalną i architekturą nawiązującą do tradycji miejscowość z przepięknym portem.

Cannigione

W przeszłości Cannigione było niewielką wioską rybacką. Za sprawą rozrastającej się infrastruktury turystycznej wioska została przekształcona w wakacyjny kurort.

Arzachena

Z jakiego powodu warto odwiedzić Arzachena? Na okolicznych wzgórzach znajdziemy liczne winnice. Morze oddalone jest zaledwie o 15 minut jazdy samochodem. W przeszłości Arzachena była jedynie dzielnicą mieszkalną położoną wokół kościoła Santa Maria. Oprócz tego warto zobaczyć Li Nuri z końca IV tysiąclecia p.n.e. oraz Nuraghe Albucciu, Tomba di Giganti Moru. Określenie to oznacza groby gigantów. Nie oznacza to jednak, iż we wspomnianych grobowcach pochowano olbrzymów. Nazwa nawiązuje do długości komór grobowych, które sięgały od 5 do 12 metrów długości i powstały w erze nuragicznej.

Baja Sardinia

To istny raj, w którym znajduje się wszystko, czego oczekujemy po wakacjach. Z wybrzeża Baja Sardinia rozpościera się widok na wyspy archipelagu La Maddalena .

San Pantaleo

San Panatelo usytuowane jest na wzgórzu o charakterystycznych formacjach skalnych, które nierzadko porównuje się do wyglądu Arizony. W dużej mierze zamieszkiwane jest przez artystów i pisarzy, których przyciąga tutaj spokój. Życie miasta koncentruje się wokół głównego placu, na którym w każdy czwartek odbywa się targ, a kilka razy do roku lokalne festiwale.

Portisco

Portisco stanowi ważne miejsce dla rozwoju Szmaragdowego Wybrzeża. To tutaj znajduje się największa marina w okolicy, w której znajdują się żagłówki należące do lokalnych przedsiębiorców. Dzięki nim każdy przybyły tutaj turysta może bez trudu wypożyczyć jedną z nowoczesnych łodzi, dzięki którym niespiesznie pozna wyspę od strony morza.

Porto Rotondo

W Porto rotundo znajdziecie niezwykle oryginalny deptak projektu Emmanuela Chapalaina. Mozaika stworzona z kostki brukowej przedstawia łańcuch pokarmowy, w którym większa ryba usiłuje pożreć mniejsze, i tak do jego zwieńczenia w postaci muszli.

Golfo Aranci

Każdy, kto decyduje się na podróż z kontynentalnej części Włoch przybije do brzegu w Golfo Aranci. W każdy poniedziałek w tym malowniczym turystycznym miasteczku odbywa się mercato settimanale, na którym można poczuć lokalną atmosferę. Tuż u wybrzeży można napotkać delfiny, a wypływając na pełne wody nawet wieloryby, żółwie morskie i płaszczki. Z tego względu Golfo Aranci chętnie odwiedzane jest przez miłośników nurkowania.

Olbia

Olbia stanowi centrum transportowo-logistyczne w północno-wschodniej części wyspy. Posiada własny port lotniczy i morski, a także linię kolejową. Niezwykle atrakcyjna dla przybyłych gości jest stara część miasta, wokół której toczy się całe towarzyskie życie podczas wakacji. Przebywając w mieście warto skierować się w stronę Museo Archeologico di Olbia. Muzeum otwarto w 2003 roku. Zawiera eksponaty pochodzące z epoki fenickiej, greckiej, punickiej, rzymskiej, aż do XIX wieku.

Okolice Olbii usiane są licznymi zabytkami. Miejscami chętnie odwiedzanymi prze turystów są: święta studnia, w której odprawiano rytuały kultu wodnego oraz Cabu Abbas. Ten drugi obiekt jest jednym z kompleksów nuragicznych.

Zwiedzanie Szmaragdowego Wybrzeża można uznać za najdłuższą trasę trekkingową na wyspie. Ten niezwykły zakątek oprócz dziesiątek zabytków, miejsc związanych z kulturą, a także rozrywką, skrywa również wiele niesamowitych plaż, które uznawane są za jedne z najczystszych w Europie.

Spiaggia Capriccoli, Spiaggia del Principe czy Spiaggia Piccola i Grande Pevero to tylko kilka spośród odznaczających się ciepłą, czystą wodą, złotym piaskiem i ciszą miejsc, w których warto odpocząć po kilkugodzinnym spacerze po okolicy.

Su Cordolinu

Rzymska droga do Su Cordolinu, to jedna z łatwiejszych tras trekkingowych na wyspie. Szlak rozpoczyna się w Pinus Village, miejscu położonym zaledwie godzinę od Cagliari i prowadzi starą, wąską drogą, która pamięta czasy rzymskie. Jej zwieńczeniem jest wyspa Su Cordolinu i plaża Chia.

Na pokonanie szlaku w dwie strony wystarczą cztery godziny. Dodając do tego przerwę na obiad, a także dotarcie do okazałej hiszpańskiej wieży wycieczka może potrwać cały dzień.

W trakcie przemarszu próżno wypatrywać sklepów i restauracji. Z  tego względu wart zaopatrzyć się w przekąski i wodę pitną.

Z Masua Pan di Zucchero do Cala Domestica

Trasa prowadząca z Masua Pan di Zucchero do Cala Domestica uważana jest za jedną z najtrudniejszych tras na Sardynii. Pomimo tego, iż mierzy zaledwie 12 km w jedną stronę, jest niezwykle techniczną trasą, która w wielu punktach ma nie więcej niż 50 cm szerokości. Wiedzie pośród stromych klifów i gęstych śródziemnomorskich zarośli. Niemniej jednak wszelkie niewygody wynagradzają spektakularne widoki na okolicę. Cala Domenica to ostatni punkt na trasie. Zobaczymy tam imponujących rozmiarów wzgórze, na szczycie którego wznosi się hiszpańska strażnica. Właśnie z tego miejsca można podziwiać widok na rozległe wybrzeże. Wprawne oko dostrzeże ślady po linii kolejowej, która niegdyś dostarczała węgiel do zacumowanych w pobliżu łodzi. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, iż w przeszłości na Sardynii znajdowały się kopalnie węgla. Dziś pozostały po nich jedynie muzea.

Ze względu na liczne trudności występujące na szlaku zaleca się dołączenie do grupy prowadzonej przez doświadczonego przewodnika.

Sa Spendula

Sa Spendula to trasa prowadząca do położonych w pobliżu Villacidro wodospadów. Pośród nich najbardziej znanym jest Sa Spendula. Punkt wyjścia na trekking znajduje się w pobliżu parkingu Campanas de Sisinni Conti. Pierwsza część trasy jest łatwa i płaska. Druga prowadząca na szczyt Monte Margiani znajdujący się blisko 900 m. n.p.m. prowadzi pod górę. Niemniej jednak dwugodzinny spacer wynagrodzi możliwość wejścia do Sa Spenduli i ochłodzenia się w jego wodach.

Park Narodowy Asinara

Na północy Sardynii znajduje się niewielka wysepka – Asinara. Często odwiedzają ją miłośnicy pieszych wycieczek. Na wyspę można dotrzeć promem wypływającym z Porto Torres lub Stintino. W przeszłości Asinara była kolonią trędowatych. Następnie przekształconą ją na więzienie o zaostrzonym rygorze. Od 1997 jest tutaj Park Narodowy. Obecnie wyspę zamieszkuje jedynie kilku strażników pilnujących porządku. Każdy, kto choć raz wędrował wzdłuż jej brzegów mógł zauważyć, iż parkiem rządzi przyroda i dzikie zwierzęta. Za sprawą miejscowych władz na wyspie powstało wiele szlaków pieszych i tras rowerowych. Każda z nich została poprowadzona w taki sposób, aby nie ingerować w życie zwierząt. Jednym z najcenniejszych gatunków zamieszkujących wyspę są żółwie, które każdego roku składają jaja na jednej z miejscowych plaż. Każdy ze szlaków jest dobrze oznaczony, a dodatkowo wszyscy, którzy przybiją do brzegów Asinara otrzymują mapę z dokładną rozpiską tras oraz poziomów ich trudności.

Decydując się na przybycie na Asinaria należy pamiętać, iż dla zwiedzających otwarta jest od kwietnia do końca października.

Oasi Biderosa

Park Oasi Biderosa otwarty jest od mają do października. W oazie znajduje się pięć zachwycających zatoczek, a także szereg szlaków na trekking oraz rowerowych. Większość z nich łączy się oraz przecina, prowadząc dookoła parku. Podobnie jak na większości tras, również tutaj należy zaopatrzyć się w wodę i prowiant.

Capo Coccia

Na przylądku Capo Caccia znajduje się budząca duże emocje Grotte di Nettuno. Prowadzi tam 656 kamiennych schodków wykutych w skale. Wycieczkę do Groty Neptuna można uznać za wyprawę samą w sobie. Gorta z imponujących rozmiarów stalaktytami i stalagnatami mierzy blisko 4 km długości. Po środku Grotte di Neptuno znajduje się jezioro zwane przez miejscowych ,,Chrzcielnicą’’.

Porto Conte

Porto Conte jest doskonałym miejscem na jednodniowy trekking. Capo Caccia to fragment morskiej części ogromnego ekosystemu jakim jest Porto Conte. Wyspa Piana znajdująca się na terytorium Alghero obejmuje zatokę oraz odcinek od Punga Giglio do Capo Coccia. Obszar ten charakteryzuje bogactwo skamieniałości zatopionych w wapieniach i rzadka roślinność porastająca klify. Trekking można urozmaicić poprzez wstąpienie do jednego ze stanowisk archeologicznych czy jaskiń. Rosnący nieopodal Le Prigionette z białymi osłami, kucykami Giarra i jeleniami cieszy się dużą popularnością pośród rodzin przybywających na Sardynię z dziećmi.

W parku znaleźć można również nuragijskie kompleksy Palamavera i Sant’Imbenia. Miłośników historii ucieszą także rzymskie pozostałości takie jak Villa di Sant’ Imbenia i most na rzece Calich.

Ścieżki prowadzą do miejsc związanych z historią. Jednym z nich jest Caladella Barca. Nazwa powstała na cześć francuskiego statku, który zatonął w tym miejscy w siedemnastym wieku. Wchodząc na skaliste wybrzeże zawieszone 300 metrów nad morzem, można obserwować zamieszkujące pobliskie groty ptactwo.

Wędrując po okolicy należy pamiętać, iż park został podzielony na kilka stref. Strefa A jest zamknięta dla zwiedzających.

Cala Cotticio

Cala Cottico położona jest na przepięknym Archipelagu la Maddalena. Aby zwiedzić Park Narodowy La Maddalena należy zakupić bilet na prom z Palau , a następnie skierować się w stronę Caprera czyli jednej z siedmiu głównych wysp tworzących archipelag. Carpera jako jedyna połączona jest mostem z wyspą, od której nazwę wziął archipelag czyli La Maddaleną. Choć na trasie znajdują się porozrzucane głazy i niskie krzewy, trekking nie powinien stanowić problemu dla osób o przeciętnej sprawności fizycznej. Na wybrańców czeka miła niespodzianka w postaci lazurowo-szmaragdowej wody i ciepłego, złotego piasku.

Sardynia jest jednym z nielicznych miejsc odpowiednich i na plażowanie i na trekking. Urozmaicona forma terenu, którą zawdzięczamy ruchom płyt tektonicznych i aktywności wulkanicznej sprawiła, iż przybywając na wyspę możemy cieszyć się zarówno niewielkimi dziewiczymi zatoczkami, do których wpływa lazurowa morska woda, jak i niespełna 2000-metrowymi szczytami górskimi w paśmie Gennargentu. Ze względu na liczne ostre skały przed wylotem na Sardynię warto wyposażyć się w buty trekkingowe sięgające kostki. Warto wziąć też menażkę na wodę oraz czołówkę. Latarka ułatwi zwiedzanie przybrzeżnych jaskiń, a także wędrówkę po zapadnięciu zmroku. Oprócz tego warto zabrać kurtkę przeciwdeszczową oraz wiatrówkę chroniącą przed mistralem, które często docierają w głąb tej niezwykłej wyspy.

Najlepsze hotele na Sardynii